De afgelopen jaren waren de prestaties in Tiel meestal niet onze beste. Vandaag begon het in Gameren al rommelig. Speler te laat en te weinig auto’s of teveel niet verwachte supporters. Gelukkig was dit snel opgelost en kon de focus op een potje tegen een tegenstander die net als wij nog ongeslagen waren.
Bij het betreden van het veld sloeg als snel het vertrouwen om in angst. “Zo die is groot” het bleef niet alleen bij die woorden want een groot deel van ons team was ook in de duels terughoudend.
Bij 2 scherpe corners was het dan ook raak voor Theole, niet scherp en te afwachtend dit betekende 2-0. Voetballend bleven we niet achter waren we denk ik de betere en hadden we meer intentie om samen voetballend vanuit achteruit tot kansen te komen.
Kansjes kwamen er wel maar de scherpte ontbrak. Nog 1x ging het opbouwen niet helemaal goed, bal werd in onze eigen 16 ingeleverd (door het midden) en dus de 3-0. Meer op de helft van de tegenstander maakte we vlak voor rust nog wel de 3-1.
Niets verloren als we uit de duels konden blijven en de angst overboord konden gooien was de achterstand nog wel te overzien. 2 afstandsschoten gooide roet in het eten 4-1 en 5-1. Nog steeds waren wij voetballend beter. Minder vanuit positie en rommelig kregen we toch nog kansen op meer.
Onder leiding van met name Thirza die haar “mannetje” stond op het middenveld wilde we graag nog scoren. Een bal voor langs, eentje op de paal en uiteindelijk de 5-2 door Thijmen die met een ijzersterke wil en drive vanuit achter uit die zijn “vuile” meters mocht belonen met een treffer.
Terecht verloren? Wanneer je verliest met 5-2 en niet op je sterkst speelt natuurlijk wel. Toch zijn er echt wel voetballende momenten die aangeven dat het er wel in zit.
Nu nog een weekje trainen en vanaf woensdag lekker even geen voetbal en tijd om na te denken over komende periode en volgend seizoen.